użycie kierunkowych mikrofonów i zespołów glośnikowych

Chociaż przy obliczaniu maksymalnego wzmocnienia układy przyjęto, że zarówno mikrofon jak i zespół głośnikowy są wszechkierunkowe, w rzeczywistych systemach nagłaśniających elementy tego typu nie są często wykorzystywane.

W systemach takich zazwyczaj stosowane są przetworniki kierunkowe, które powodują dalsze podniesienie progu wystąpienia sprzężenia zwrotnego.
Umieszczając zespół głośnikowy w ten sposób, aby mikrofon znajdował się na osi -6dB charakterystyki biegunowej przetwornika oraz postępując analogicznie w przypadku wykorzystywanego mikrofonu kardioidalnego teoretycznie uzyskuje się 12dB-owy zysk maksymalnego wzmocnienia układu.

W rzeczywistości jednak uzyskiwany tą drogą zysk jest znacznie mniejszy. Spowodowane to jest przede wszystkim zmiennością charakterystyki kierunkowej zespołu głośnikowego w zależności od częstotliwości. Przy niskich częstotliwościach przebiegi te stają się wszechkierunkowe bez względu na to jak bardzo kierunkowe są dla wyższych częstotliwości. Podobnie rzecz się ma w przypadku charakterystyk mikrofonu kardioidalnego. Wszystko to powoduje, że rzeczywisty zysk z użycia przetworników kierunkowych jest znacznie mniejszy - w tym przypadku wynosi on około 6dB.
Zdecydowanie najlepsze rezultaty uzyskać można w przypadku, gdy zespół głośnikowy umieszczony jest z tyłu mikrofonu kierunkowego (w obszarze, z którego mikrofon najsłabiej zbiera dźwięki). Można to uzyskać, gdy mikrofon umieszczony jest dokładnie pomiędzy mówcą a zespołem głośnikowym promieniującym w kierunku wykonawcy.