Charakterystyka techniczna płyty
 Budowa płyty
 Organizacja warstwy o dużej gęstości zapisu
 Sposoby dostępu do plików
 Nowe technologie opracowane na potrzeby SACD



    Stale rosnące wymagania zarówno ze strony użytkowników, jak i przemysłu nagraniowego zmusiły producentów do podejmowania prób poprawy jakości zapisu dźwięku na płycie CD. Płyta CD nowej generacji - Super Audio CD (SACD), oprócz zapisu wielokanałowego dźwięku o podwyższonej jakości, umożliwia również zapis plików tekstowych, graficznych oraz wideo. Aby pozyskać jak najszersze grono użytkowników dla płyty, zapewniono kompatybilność nowej płyty SACD z używanymi obecnie odtwarzaczami płyt CD.

    Płyta SACD składa się z dwóch niezależnych warstw (rys. 1). Jedna warstwa odpowiada standardowi klasycznej płyty CD, druga zaś - standardowi płyty SACD.


Rys. 1 Płyta SACD w rzucie warstwowym.


Charakterystyka techniczna płyty

    Super Audio CD stosuje nowy format zapisu fonii o dużej rozdzielczości wykorzystując technologię DSD (Direct Stream Digital) opracowaną w koncernie Sony. Umożliwia to zapisanie dwukanałowego stereofonicznego dźwięku od 0 Hz do 100 kHz z dynamiką powyżej 120 dB w paśmie akustycznym. Także każdy z sześciu kanałów dźwięku surround płyty SACD zapisany jest w paśmie od 0 Hz do 100 kHz z 120 dB dynamiką. Odtworzony z takiej płyty dźwięk surround ma dużą rozdzielczość i separację międzykanałową. Zapisane na dysku pliki tekstowe i graficzne zawierają nazwę dysku, nazwę zapisanych utworów, nazwiska artystów, numery ścieżek oraz wszystkie informacje potrzebne użytkownikowi. Podstawowe parametry klasycznej płyty CD oraz płyty SACD zebrano w tabeli 1.

Tabela 1. Porównanie starego i nowego sposobu zapisu dźwięku.



 Powrót


Budowa płyty

    Płyta SACD posiada dwie poliwęglowe warstwy o grubości 0,6 mm każda. Po napyleniu i wycięciu w każdej warstwie krążka sklejane są one i razem tworzą dysk o wymiarach identycznych z konwencjonalnym dyskiem CD. Informacje przeznaczone do odczytu standardowej płyty CD położone są na wewnętrznej warstwie, podczas gdy zewnętrzna warstwa o dużej gęstości zapisu niesie na tej samej powierzchni więcej informacji cyfrowych.

    Czytniki nowej generacji przeznaczone do odtwarzania płyt SACD zawierają dwie diody laserowe. Jedna z nich o długości 780 nm z zakresu podczerwieni odczytuje standardową płytę CD, druga o długości 650 nm z zakresu widzialnego koloru czerwonego odczytuje warstwę o podwyższonej gęstości zapisu (rys. 2).


Rys. 2 Sposób odczytu płyty Super Audio CD.

 Powrót


Organizacja warstwy o dużej gęstości zapisu

    Dane na płycie SACD są grupowane w sektorach o pojemności 2064 bity, w strukturze podanej w tabeli 2.

Tabela 2. SACD - struktura zapisu o dużej gęstości.



    Po odczytaniu 16 podanych wyżej sektorów, są one grupowane w celu sformowania kodu korekcji błędów ECC (Error Correction Code). W ten sposób tworzy się pełnowartościowy kod korekcji błędów, bazujący na kodzie Reeda-Solomona. Rzędy bloków ECC układane są w warstwy i formowane w ramki, które są następnie modulowane w kodzie EFM plus. Po procesie modulacji odczytane dane są formowane w strukturę sektorów odpowiadającą sektorom formowanym do zapisu na dysku.

    Organizację plików Super Audio CD pokazano na rys. 3. Obszar informacyjny SACD o dużej gęstości zapisu jest podzielony na część wprowadzającą, część informacyjną i część wyprowadzającą. Część informacyjną podzielono na następujące części: system plików, główną tabelę zawartości plików (Master TOC - Table of the content), obszar dwukanałowej stereofonii, obszar wielokanałowego dźwięku surround, obszar dodatkowych danych. Obszary dźwięku dwukanałowego i wielokanałowego mają tę samą podstawową strukturę. Każdy z tych obszarów zawiera tabelę zawartości plików i ścieżki foniczne. Obszar dodatkowych danych może zawierać informację każdego rodzaju.


Rys. 3 Organizacja plików Super Audio CD.

 Powrót


Sposoby dostępu do plików

    Płyta Super Audio CD umożliwia wykorzystanie metod dostępu z zastosowaniem hierarchicznej struktury tabel zawartości plików TOC oraz systemu plików UDF lub ISO 9660. Każdy dysk SACD zawiera strukturę TOC. Zastosowanie systemu plików jest opcjonalne.

 Powrót


Nowe technologie opracowane na potrzeby SACD:

 Powrót


Źródło: